Η πάλη για την Γυναικεία Χειραφέτηση δε τελείωσε ακόμη...

 ...και δεν θα υποκατασταθεί από τις αμφισβητούμενες μάχες των πολλαπλών ταυτοτήτων και φύλων

«Ντυμένη με μια λευκή κάπα και κουκούλα, πάνω σε ένα λευκό άλογο, η δικηγόρος Inez Milholland ετέθη επικεφαλής της μεγάλης διαδήλωσης για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, στην πρωτεύουσα», γράφει ένα άρθρο της Βιβλιοθήκης του Καπιτωλίου. USA, 3 Μαρτίου 1913

   Παρά τις ρίζες της ημέρας στην επαναστατική σκέψη, η 8η Μάρτη τις τελευταίες δεκαετίες είναι μια μέρα που ο κόσμος πατρονάρει εντόνως τις γυναίκες δίνοντάς τους λουλουδάκια ή κάρτες, μια μέρα που η μαμά δεν θα πλύνει τα πιάτα, μια μέρα που γενικώς τηρούνται και αναπαράσσονται όλα τα πατριαρχικά και σεξιστικά στερεότυπα που δημιουργεί η κοινωνία για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Αυτό ήταν το ιστορικό μοτίβο μιας ενσωμάτωσης και εγκλωβισμού σε αποπνικτικούς ρόλους εξουδετέρωσης του Μισού του Ουρανού. 

   Σήμερα δυστυχώς το γυναικείο κίνημα και τα σπουδαία ζητήματα που εξακολουθεί και θέτει, υποσκελίζονται από ένα νέφος που αδρανοποιεί τα θεμελιώδη και ανολοκλήρωτα αιτήματά του. Η λεγόμενη (και εισαγόμενη) «woke» κουλτούρα, που φέρεται να συνεχίζει τις αρχικά δίκαιες διαμαρτυρίες του «Black Lives Matter», σήμερα έχει υποπέσει σε κάθε είδους διαλυτικό φανατισμό. Ενδεικτικά δείτε ένα τρανό λαϊκίστικο παράδειγμα, το ανιστόρητο μπέρδεμα στις έννοιες λέξεις αμήν-amen, που τις μετέτρεψε στο γελοίο «a-women». Δυστυχώς η κουλτούρα της αφύπνισης -βαθιά πουριτανική στην βάση της και την προέλευσή της- προχώρησε στην ουδετεροποίηση του Γυναικείου Ζητήματος εστιάζοντας στην άγρια χειραγώγηση των παιδιών με την άκριτη σεξουα­λικοποίησή τους, στην μητρότητα-εμπόρευμα και στην παιδικότητα-αντικείμενο από οργανισμούς, ακτιβιστές κτλ.

   Όμως σήμερα 8 του Μάρτη, το λόγο τον έχουν οι Γυναίκες και οι Αγώνες τους...

~~~ 

Λίγα λόγια για την ιστορία του Γυναικείου Κινήματος

    Η πρώτη φορά που αναφέρθηκε ιστορικά κάποιο γεγονός με τον τίτλο αυτόν, ήταν το 1909, όταν Σοσιαλιστικό Κόμμα Αμερικής οργάνωσε γυναικεία δράση σε μνήμη της μαζικής διαδήλωσης γυναικών μελών του Διεθνούς Σωματείου Εργατριών Ενδυμάτων* οι οποίες πάλευαν για την καλυτέρευση των άθλιων συνθηκών εργασίας τους. Την επόμενη χρονιά, στο δεύτερο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γυναικών (1910, Κοπεγχάγη) οι συμμετέχουσες όρισαν μια μέρα τον χρόνο αφιερωμένη στις γυναίκες προκειμένου να αυξηθεί η υποστήριξη στους αγώνες για την ψήφο, τα ίσα δικαιώματα στην εργασία, τη συμμετοχή στα κοινά κ.ο.κ..

Διωγμοί των Σουφραζετών στην Αγγλία

    Τα αμέσως επόμενα χρόνια, η μέρα αυτή τηρήθηκε σε διαφορετικές ημερολογιακές μέρες σε αρκετές χώρες, με απεργίες, διαδηλώσεις και εκδηλώσεις πάντα σχετικές με το δικαίωμα στην ψήφο και την εργασία. Το 1914 τις κινητοποιήσεις της ημέρας στο Λονδίνο ακολούθησε η σύλληψη της Sylvia Pankhurst, σημαντικής σουφραζέτας, ενώ στις 8 Μάρτη του 1917, οι διαδηλώσεις για τη μέρα της γυναίκας στην Αγία Πετρούπολη λειτούργησαν ως αρχή των γεγονότων του Φλεβάρη του 1917, αρχή της επανάστασης. 

Η Alexandra Kollontai μιλάει σε πλήθος συγκεντρωμέν@ν

   Μετά τη ρώσικη επανάσταση, η Μπολσεβίκα επαναστάτρια Alexandra Kollontai ως Κομισσάρια Κοινωνικής Πρόνοιας, καθιέρωσε τη μέρα της γυναίκας ως επίσημη εθνική εορτή και τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν κι άλλες κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές χώρες όπως η επαναστατική Ισπανία (1936) και η Κίνα (1949). Το 1977, τα Ηνωμένα Έθνη καθιέρωσαν την 8η Μάρτη ως μέρα της γυναίκας κι από τότε άρχισαν να την τηρούν ως επίσημη εορτή πολλές δυτικές χώρες.

  Φωτογραφίες από την μεγάλη διαδήλωση που έγινε την ημέρα της ορκωμοσίας του Woodrow Wilson 3 Μαρτίου 1913. Διαδήλωση γυναικών στην Ουάσινγκτον: Μια ιστορική παράδοση από το 1923, με τις σουφραζέτες, στην οποία οι γυναίκες απαιτούσαν δικαίωμα ψήφου. Πάνω από 5.000 Αμερικανοί, άνδρες, γυναίκες και φεμινίστριες από όλη τη χώρα ήρθαν να διαδηλώσουν στην Ουάσινγκτον για τα δικαιώματα των γυναικών.

 

~~~

και ο μαχόμενος Ανδρικός Σεβασμός...

   "...οι άντρες μπορούν να μοιράζονται το βίωμά τους, χωρίς αυτό να πνίγει και ν’ αποσιωπά τα βιώματα των γυναικών. Ακόμη, προτρέπουμε τους άντρες φεμινιστές και συμμάχους να δημιουργούν τους δικούς τους χώρους όπου μπορούν να συζητούν και να μοιράζονται τα βιώματά τους χωρίς αυτές οι κουβέντες να γίνονται εις βάρος άλλων, εξίσου σημαντικών." Αναδημοσίευση από τον ιστορικό ιστότοπο Καμένα Σουτιέν.