Σωματείο για την υποστήριξη των προσώπων που χρειάζονται υπηρεσίες ψυχικής υγείας ή που υποφέρουν από νευρολογικές παθήσεις, Alzheimer και των οικογενειών τους. Πασχίζουμε για: την κοινωνική και επαγγελματική αποκατάσταση τους -καλύτερες δημόσιες και ιδιωτικές δομές Ψυχικής Υγείας -την αρωγή σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης φυσικών και άλλων καταστροφών -τον αποϊδρυματισμό -την προαγωγή της ψυχικής υγείας. Μέλος Π.Ο.Σ.Ο.Ψ.Υ., Ε.Σ.Α.μεΑ, AMARC Europe.
Υπάρχει ένας βράχος στη θάλασσα, βωμός της σιωπής. Εκεί απιθώνουν
ευλαβικά οι μύστες τα σφάγια των λέξεων. Ανεβαίνει στον ουρανό η ευωδιά
από το θυμίαμα της σιωπής. Τόσο μεθυστική, ώστε κανείς δε θέλει να την
αποχωριστεί.
Κάθεται εκεί ο ικέτης με τα χέρια του αγκιστρωμένα στον βωμό μέχρι να
τον απομακρύνουν βίαια οι κήρυκες των συναναστροφών. Και καθώς τον
οδηγούν περίλυπο πίσω στην πλατεία των λόγων με το συγκεντρωμένο πλήθος,
κοιτάζει πίσω του τον βωμό και αυτή η στροφή του προς τα εκεί είναι η
μόνη αλήθεια που καταφέρνει να συναντήσει σε όλον του τον βίο.
~~~
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
Κάθε απόγευμα, ο Γιάννης ανοίγει το βιβλίο των μαθηματικών. Κοιτάζει
τους αριθμούς και του φαίνεται ότι φτιάχνουν ιστορίες. Να εδώ ένα 5
είναι ένας πολεμιστής με προτεταμένο όπλο που περιμένει πίσω από ένα
συρματόπλεγμα που κάνει ένα Χ μπροστά του. Λίγο πιο πέρα ένα 9 κρύβεται
κυρτωμένο κάτω από μια ρίζα. Βλέπει τους χαρακτήρες της ιστορίας μα δεν
μπορεί να τη διαβάσει.
Οι συμμαθητές του είναι στο φροντιστήριο την ίδια ώρα. Τους λέει ότι
κάνει ιδιαίτερο. Δε θέλει να πει ότι του το ξέκοψαν οι γονείς του ότι
λεφτά για φροντιστήριο δεν υπάρχουν. Γελάει μόνος του με τη σκέψη. Μήπως
δεν είναι αυτή η ώρα ένα ιδιαίτερο μάθημα στρατηγικής;
Στο σχολείο, τα πρωινά, κάθεται στο τελευταίο θρανίο και
κρυφοκοιτάζει το κινητό του. Παρακολουθεί την αλλαγή των λεπτών. Όταν
τον ρωτάνε οι καθηγητές, ζητάει να του επαναλάβουν την ερώτηση. Έτσι,
για να κερδίσει χρόνο και ας ξέρει ότι δεν μπορεί να απαντήσει. Να
νιώθει ότι έχει λόγο σε κάτι από όσα γίνονται γύρω του.
Το βράδυ, χαζεύει λίγο σε κανένα παιχνίδι. Δεν ξέρει αν θέλει να
τρέξει ο χρόνος και να τελειώσει το μαρτύριο της Γ΄ Λυκείου ή να κυλήσει
αργά και να αργήσει η ώρα που θα βρεθεί μπροστά το τετράδιο των
Πανελληνίων. Φοβάται ότι μέχρι τότε και οι τελευταίοι στρατιώτες του θα
έχουν παραδοθεί.
Μερικές φορές, τα βράδια, πάει και κάθεται στην άκρη της λεωφόρου και
χαζεύει τα αυτοκίνητα που τρέχουν. Φαντάζεται ότι είναι τα τανκς του.
Μπαίνει μέσα σε ένα και όλος ο δρόμος γίνεται πεδίο μάχης. Αυτός απλώνει
τους πολεμιστές του, τα 6 και τα 2 και τα αυτόματα όπλα του τα πλην και
φτιάχνει μια ιστορία καταδική του που την καταλαβαίνει και την ορίζει.
Και τότε μόνο νιώθει ότι ζει τη ζωή τη δική του την αληθινά δικαιωμένη
και δίκαιη.
~~~
ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
Όλες τις λέξεις τις φοβήθηκα. Πιο πολύ εκείνες με ορίζουν από όσο
εγώ
αυτές. Μα πιο πολύ φοβήθηκα την πιο μεγάλη ανάμεσά τους που είναι κι η
πιο μικρή συνάμα.
Δύο μόνο γράμματα : αν.
Αν είχα μείνει, αν είχα φύγει, αν είχα γυρίσει να δώσω εκείνο το
φιλί, αν είχα βρει το θάρρος, αν είχα πάρει την ευθύνη, αν είχα πει τη
λέξη “αν”, αν… αν…
Το “αν” είναι ένα ρυμουλκό που πιάνει την πρόταση και τη γυρνάει 180 μοίρες.
Όταν το πετάξεις, σου μένει τ’ αντίθετό του, σου μένει η πραγματικότητα.
Αέρας που φουσκώνει ένα αερόστατο τσαλακωμένο και το ταξιδεύει, αυτό το μικρό μεγάλο “αν”.
Τα Ηλεκτρονικά Εμφυτεύματα καταργούν τις νευρολογικές κινητικές αναπηρίες
Ο κος Μαρκ Γκοτιέ, Parkinsonικός* ασθενής
με αδυναμία βάδισης, είχε ουσιαστικά περιοριστεί στο σπίτι του έως
ότου έγινε ο πρώτος που τοποθετήθηκε το νέο σωτήριο ελβετικό εμφύτευμα.
Έτσι
βελτίωσε ουσιαστικά την ικανότητά του να περπατά και να συμμετέχει
ανεμπόδιστα κατά το δυνατόν στην κοινωνική ζωή της κοινότητας.
«Άλλαξε
τη ζωή μου επειδή είμαι πια ανεξάρτητος» δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξη
Τύπου που αναμετέδωσε το Reuters στη Λοζάννη. «Μπορώ πλέον να βγω από
το σπίτι και να πάω μόνος μου για δουλειές».
Ο Μαρκ Γκοτιέ εργαζόταν ως αρχιτέκτονας και διατέλεσε δήμαρχος της
κωμόπολης του, που βρίσκεται κοντά στο Μπορντό της Γαλλίας. Όμως η ζωή
του πήρε άσχημη τροπή
μετά τη διάγνωσή του με νόσο του Πάρκινσον.
Ο 63χρονος Μαρκ, είχε ουσιαστικά περιοριστεί στο σπίτι του λόγω των
κινητικών προβλημάτων που χαρακτηρίζουν τη νόσο, μέχρι που ένα
πειραματικό ηλεκτρονικό εμφύτευμα που αναπτύχθηκε στην Ελβετία τού
επέτρεψε να περπατήσει ξανά χωρίς βοήθεια.
Το σύστημα αποτελείται από μια γεννήτρια ηλεκτρικών παλμών που
εμφυτεύεται κάτω από δέρμα στην κοιλιά και στέλνει σήματα σε μια
συστοιχία ηλεκτροδίων που ακουμπά τη σπονδυλική στήλη, χαμηλά στην
οσφυϊκή μοίρα. Τα ηλεκτρόδια μεσολαβούν στην επικοινωνία ανάμεσα στη
σπονδυλική στήλη και τους μύες των ποδιών που συμμετέχουν στη βάδιση.
Εδώ
βλέπουμε τον Marc Gauthier, με την ασθένεια του Parkinson, να περπατά
με ανοιτό βήμα χωρίς να πέφτει, πλάι στο Chillon Castle στην παραλία της
Λίμνης της Γενεύης στην Ελβετία.
~~~
Parkinson* τέλος, χάρις σε ηλεκτρονικό εμφύτευμα
Η νόσος του Πάρκινσον οφείλεται σε εκφύλιση των νευρώνων σε μια
περιοχή του εγκεφάλου που ρυθμίζει τον συντονισμό των κινήσεων. Όπως οι
περισσότεροι ασθενείς σε προχωρημένο στάδιο, ο Γκοτιέ ένιωθε τα πόδια
του να «παγώνουν» και να ακινητοποιούνται απρόβλεπτα ενώ περπατούσε».
«Έπεφτα πέντε με έξι φορές την ημέρα» είπε ο ασθενής σύμφωνα με τον δικτυακό τόπο του Nature.
To εμφύτευμα θα ήταν κατάλληλο για μια μεγάλη μερίδα ασθενών, δήλωσε ο
Γκρεγκουάρ Κουρτίν, νευροεπιστήμονας που συμμετείχε στην ανάπτυξη του
εμφυτεύματος στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Λωζάννης. Η
ομάδα του περιγράφει την τεχνολογία σε δημοσίευση στην επιθεώρηση Nature
Medicine.
Τα Εμφυτεύματα Ηλεκτρικής Διέγερσης της σπονδυλικής στήλης έχουν
δοκιμαστεί πειραματικά σε δεκάδες άλλους ασθενείς σε όλο τον κόσμο. Η περίπτωση όμως του Γκοτιέ είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή.
Ο Γκοτιέ είχε παλαιότερα υποβληθεί σε επέμβαση τοποθέτησης
εμφυτεύματος στον εγκέφαλο, μια τεχνολογία που ήδη εφαρμόζεται σε
ορισμένους ασθενείς με Πάρκινσον, όμως τα οφέλη ήταν περιορισμένα.
Η βελτίωσή του ίσως είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού της ηλεκτρικής διέγερσης του εγκεφάλου και του νέου εμφυτεύματος.
Η πρόθεση του Gert-Jan να κινήσει τα πόδια του μεταφράζεται από ένα πρόγραμμα υπολογιστή σε οδηγίες για τους μυς των ποδιών του
Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να επιβεβαιώσουν την ασφάλεια και την
αποτελεσματικότητα του εμφυτεύματος σε κλινική δοκιμή που θα ξεκινήσει
του χρόνου με τη συμμετοχή έξι ασθενών.
Όπως σχολίασε η Τζόσελιν Μπλοκ, η χειρουργός που τοποθέτησε το
εμφύτευμα στον Γκοτιέ «με τη θεραπεία αυτή οι ασθενείς αποκτούν
μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και μπορούν να βγαίνουν έξω, ένα τεράστιο
όφελος για τις καθημερινές δραστηριότητες και την ποιότητα ζωής τους».
Παρακολουθείστε τον Gert-Jan Oskam να περπατά ξανά
Ωστόσο, είπε στο BBC News ότι στόχος της ομάδας ήταν να το βγάλει από
το εργαστήριο και να εισέλθει στην κλινική το συντομότερο δυνατό.
«Το
σημαντικό για εμάς δεν είναι απλώς να έχουμε μια επιστημονική δοκιμή,
αλλά τελικά να δώσουμε περισσότερη πρόσβαση σε περισσότερα άτομα με
κακώσεις νωτιαίου μυελού που έχουν συνηθίσει να ακούν από γιατρούς ότι
πρέπει να συνηθίσουν στο γεγονός ότι δεν θα μετακινηθούν ποτέ ξανά.."Ο
Harvey Sihota είναι διευθύνων σύμβουλος της βρετανικής φιλανθρωπικής
οργάνωσης Spinal Research, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα.Είπε
ότι παρόλο που υπήρχε πολύς δρόμος για να γίνει γενικά διαθέσιμη η
τεχνολογία, χαρακτήρισε την εξέλιξη ως «πολύ ενθαρρυντική».
Διάγραμμα του Νευρικού συστήματος
"Ενώ
υπάρχουν πολλά ακόμη να βελτιωθούν με αυτές τις τεχνολογίες, αυτό είναι
ένα άλλο συναρπαστικό βήμα στον οδικό χάρτη για τη νευροτεχνολογία και
τον ρόλο της στην αποκατάσταση της λειτουργίας και της ανεξαρτησίας της
κοινότητας των τραυματισμών του νωτιαίου μυελού".Η επέμβαση για την αποκατάσταση της κίνησης του Gert-Jan πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2021.
~~~
Ο Τραπανισμός επιστρέφει σωτηριολογικά;
Ο καθηγητής Bloch διάνοιξε δύο κυκλικές τρύπες σε κάθε πλευρά του κρανίου του Gert-Jan, διαμέτρου 5 cm πάνω από τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον έλεγχο της κίνησης.Στη συνέχεια τοποθέτησε δύο εμφυτεύματα σε σχήμα δίσκου τα οποία μεταδίδουν
ασύρματα εγκεφαλικά σήματα -τις προθέσεις και τις επιθυμίες του
Gert-Jan- σε δύο αισθητήρες συνδεδεμένους σε ένα κράνος στο κεφάλι του.Η
ελβετική ομάδα ανέπτυξε έναν αλγόριθμο που μεταφράζει αυτά τα σήματα σε
οδηγίες για την κίνηση των μυών των ποδιών και των ποδιών μέσω ενός
δεύτερου εμφυτεύματος που τοποθετήθηκε γύρω από το νωτιαίο μυελό του
Gert-Jan - το οποίο ο καθηγητής Bloch προσάρτησε περίπλοκα στις νευρικές
απολήξεις που σχετίζονται με το περπάτημα.
Πως τα Ηλεκτρονικά Εμφυτεύματα ενισχύουν τα νευρικά ερεθίσματα προς τα πόδια
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά από μερικές εβδομάδες προπόνησης
μπορούσε να σταθεί και να περπατήσει με τη βοήθεια ενός περιπατητή.Η
κίνησή του είναι αργή αλλά ομαλή, σύμφωνα με τον καθηγητή Grégoire
Courtine της École Polytechnique Fédérale στη Λωζάνη (EPFL), ο οποίος
ηγήθηκε του έργου.
«Το να τον βλέπεις να περπατά τόσο φυσικά είναι τόσο συγκινητικό», είπε."Είναι μια αλλαγή παραδείγματος σε αυτό που ήταν διαθέσιμο πριν".
Τα
εγκεφαλικά εμφυτεύματα βασίζονται στην προηγούμενη εργασία του καθηγητή
Courtine, όταν μόνο το σπονδυλικό εμφύτευμα χρησιμοποιήθηκε για την
αποκατάσταση της κίνησης.Το σπονδυλικό εμφύτευμα ενίσχυε αδύναμα σήματα από τον εγκέφαλο στο κατεστραμμένο τμήμα της σπονδυλικής στήλης και ενισχύθηκε περαιτέρω από προ-προγραμματισμένα σήματα από έναν υπολογιστή.
~~~
Τα Η.Ε. αποκαθιστούν βαριές κακώσεις της σπονδυλικής στήλης
Το BBC News ανέφερε πώς το 2018, ο David M'Zee
έγινε ο πρώτος ασθενής που αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με εμφύτευμα
σπονδυλικής στήλης μα τόσο επιτυχώς, που μπόρεσε να κάνει ένα μωρό με τη
σύζυγό του κάτι που δεν ήταν δυνατό στο παρελθόν.Δείτε τις περσινές δημοσιεύσεις πώς ως αποτέλεσμα της ίδιας τεχνολογίας, ο Michel Roccati έγινε ο πρώτος άνδρας με εντελώς διαρρηγμένη σπονδυλική στήλη που περπάτησε ξανά.Και
οι δύο ασθενείς έχουν αποκομίσει τεράστια ωφελεια αλλά η κίνηση τους
στο περπάτημα είναι προγραμματισμένη εκ των προτέρων και δυστυχώς
φαίνεται ρομποτική.Πρέπει
επίσης να αποθηκεύουν ψηφιακά εκ των προτέρων τις κινήσεις που
προορίζουν να κάνουν στον υπολογιστή και πρέπει να κάνουν επαναφορά
(reboot) εάν δεν συγχρονιστούν αμέσως.
Ο Gert-Jan στα αριστερά με το μαύρο jumper (2018) όταν αδυνατούσε να
περπατά, με την παρέα άλλων ασθενών με παρόμοιες αδυναμίες και ο
καθηγητής Prof Courtine όρθιος πίσω τους.
Ο Gert-Jan είχε βάλει αρχικά μόνο ένα εμφύτευμα, αυτό στην σπονδυλική στήλη πριν άλλα τα εμφυτεύματα εγκεφάλου.Τώρα ισχυρίζεται ότι πλέον έχει πολύ μεγαλύτερο έλεγχο.
«Ένιωθα πριν ότι το σύστημα με έλεγχε, αλλά τώρα το ελέγχω». Ούτε τα
προηγούμενα ούτε τα νέα συστήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν συνεχώς.Είναι ογκώδη και ακόμα σε πειραματικό στάδιο.Αντίθετα, οι ασθενείς τα χρησιμοποιούν για μία ώρα περίπου για μερικές φορές την εβδομάδα ως μέρος της ανάρρωσής τους.Η
πράξη του περπατήματος εκπαιδεύει τους μύες τους και έχει αποκαταστήσει
έναν βαθμό κίνησης όταν το σύστημα είναι απενεργοποιημένο,
υποδηλώνοντας ότι τα κατεστραμμένα νεύρα μπορεί να αναπτύσσονται ξανά.Ο τελικός στόχος είναι η μικρογραφία της τεχνολογίας.
Η εταιρεία του καθηγητή Courtine, Onward Medical, κάνει βελτιώσεις για
την εμπορευματοποίηση της τεχνολογίας μέσω του εταιρικού ανταγωνισμού
και την επακόλουθη εκλαίκευσή της ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί φτηνά
στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
«Έρχεται», λέει ο καθηγητής Courtine. «Ο Gert-Jan έλαβε το εμφύτευμα 10 χρόνια μετά το ατύχημα του. Φανταστείτε
όταν εφαρμόζουμε τη διεπαφή εγκεφάλου-σπονδυλικής στήλης λίγες
εβδομάδες μετά τον τραυματισμό. Οι δυνατότητες ανάκαμψης είναι τεράστιες».
~~~
Τα εμφυτεύματα στην ολική παράλυση
Ο νωτιαίος μυελός μπορεί να ανακτήσει τη λειτουργία του ακόμη και έτη
μετά την καταστροφή του. Ενας άνδρας παράλυτος από τον λαιμό και κάτω, ο
Αντριου Μίας από τη Λούιβιλ του Κεντάκι, κατάφερε να στέκεται στα πόδια
του και να τα κινεί χάρη σε ένα ηλεκτρικό εμφύτευμα. Το ερέθισμα που
παρείχε το ηλεκτρικό εμφύτευμα είτε ενδυνάμωσε τις «σιωπηλές» συνάψεις
στον κατεστραμμένο νωτιαίο μυελό του είτε ότι «γέννησε» νέες. Το
αποτέλεσμα ήταν ο ασθενής να κινείται ακόμη και όταν το εμφύτευμα ήταν στο
off, δηλαδή δεν λειτουργούσε.
Το περιστατικό αυτό θεωρείται επαναστατικό. Προηγούμενες μελέτες σε
ζώα με παράλυση των κάτω άκρων είχαν δείξει ότι η συνεχής ηλεκτρική
διέγερση του νωτιαίου μυελού κάτω από την περιοχή η
οποία είχε υποστεί βλάβη επέτρεπε στα ζώα να στέκονται και να κάνουν
κάποιες κινήσεις. Αυτό κατέστη δυνατό επειδή η ηλεκτρική διέγερση
επιτρέπει σε πληροφορίες που αφορούν την ιδιοδεκτική αίσθηση
– αφορά τη δυνατότητα που έχει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα να φέρνει σε
επαφή και να συντονίζει τα διάφορα τμήματα του σώματος μεταξύ τους – να
λαμβάνονται από τα κάτω άκρα μέσω του νωτιαίου μυελού. Από την πλευρά
του ο νωτιαίος μυελός επιτρέπει στους μυς των κάτω άκρων να αντιδρούν
και να στηρίζουν το σώμα χωρίς να λαμβάνουν πληροφορίες από τον
εγκέφαλο.
Πέρυσι η Σούζαν Χαρκέμα και η Κλαούντια Αντζέλι από το Ινστιτούτο
Αποκατάστασης Frazier και το Πανεπιστήμιο της Λούιβιλ μαζί με τους
συνεργάτες τους εφήρμοσαν τη γνώση που είχε αποκτηθεί από τα πειράματα
σε ζώα σε έναν άνδρα που έμεινε παράλυτος μετά από αυτοκινητικό ατύχημα
το 2006. Η διάγνωση ήταν πλήρης κινητική παράλυση από τον λαιμό και κάτω.
Αρχικά ο ασθενής υπεβλήθη σε εξαντλητική φυσιοθεραπεία
η οποία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Στη συνέχεια οι ειδικοί εμφύτευσαν
μια συστοιχία 16 ηλεκτροδίων στην κατώτερη περιοχή του νωτιαίου μυελού
του η οποία και διέγειρε συνεχώς τα νεύρα της σπονδυλικής στήλης. Όταν
το εμφύτευμα μπήκε για πρώτη φορά στο on ο ασθενής μπόρεσε να στηρίξει
το σώμα του και να σταθεί με την πρώτη προσπάθεια.
~~~
Φαντασθείτε τι θεραπευτικό πανηγύρι θα γίνει με την A.I.
Ο κ. Κέλλης, κορυφαίος Ελληνας επιστήμονας του MITήταν ένας από τους ομιλητές στο πρώτο MIT
Technology Review «EmTech Europe» που έγινε στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβρη. Ο ίδιος θεωρεί ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα επιφέρει τη μεγαλύτερη αλλαγή στην ανθρώπινη φύση στην ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι τώρα:
«Οι άνθρωποι προσπαθούσαν για χρόνια να καταλάβουν την προγραμματιστική
γλώσσα του DNA. Οι μηχανές μπορούν τώρα να το κάνουν καλύτερα από ποτέ.
Οι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν τη γλώσσα της χημείας εδώ και
δεκαετίες. Ξανά, οι μηχανές μπορούν να προβλέψουν τη λειτουργία μιας
χημικής ουσίας καλύτερα από ποτέ. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν για χρόνια να
καταφέρουν την τριτοταγή δομή των πρωτεϊνών. Τώρα βλέπουμε ότι
συστήματα μηχανικής μάθησης μπορούν να το κάνουν καλύτερα από
οποιονδήποτε άνθρωπο στο παρελθόν».
Όταν ξεπεραστούν οι εύλογες Ανθρωπολογικές και Ηθικές ενστάσεις για την
ευρεία χρήση της Α.Ι. και θα τεθούν οι κανόνες, συμφωνίες και η
κατάληλη δικαιωματική προστατευτικότητα που απαιτείται, νομίζουμε ότι θα
βοηθηθούν και οι ανήμποροι κινητικά συνάνθρωποί μας με πρωτοφανή τρόπο
στην ιστορία του Είδους μας.
~~~
*Η νόσος του Parkinson είναι μια χρόνια εκφυλιστική διαταραχή του
νευρικού συστήματος, που επηρεάζει κυρίως την κίνηση. Συνήθως η
νόσος
αρχίζει με ένα τρέμουλο (τρόμο) στο ένα χέρι. Αργότερα εμφανίζονται κι
άλλα συμπτώματα όπως η βραδύτητα και η δυσκαμψία στις κινήσεις. Η
φυσική πορεία στη νόσο του Parkinson είναι η προοδευτική επιδείνωση,
όπως γενικά ισχύει στα εκφυλιστικά νοσήματα του νευρικού συστήματος.
Aντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή, η οποία επιβραδύνει την εξέλιξη
της νόσου. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί νευροχειρουργική
επέμβαση.
Εκδήλωση
για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της Απεξάρτησης και των Δομών
Ψυχικής Υγείας Σάββατο 13/1/2024 στις 19:30, στον
κινηματογράφο «Ίρις»
~~~
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ
ΥΓΕΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ
Κυριακή 14 Γενάρη 2024, 13:00' Θησείο (ΗΣΑΠ)
Όχι στη διάλυση και το
κλείσιμο των δημόσιων υπηρεσιών
Ψυχικής Υγείας και
Απεξάρτησης.
Απαιτούμε την άμεση απόσυρση του σχεδίου νομού.
Όχι στην κατάργηση των Ειδικών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων.
Κάτω τα χέρια σας από τα στεγνά προγράμματα.
Ενίσχυση τώρα των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης.
Σχεδόν
80.000 άνθρωποι και οι οικογένειές τους το χρόνο, προσέρχονται για βοήθεια στο
Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής. Στα Επείγοντα φτάνουν πάνω από 4.500
άνθρωποι και γίνονται πάνω από 2.500 εισαγωγές το χρόνο! Κι όμως, οι
δημόσιες υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας δεν ενισχύονται, το προσωπικό δεν
επαρκεί, αλλά και οι ανάγκες μεγαλώνουν. Ταυτόχρονα όλοι οι οργανισμοί και όλα τα δημόσια προγράμματα που
ασχολούνται με την απεξάρτηση, κινδυνεύουν μετά από δεκαετίες κοινωνικής
προσφοράς με αφανισμό
της ταυτότητας, της ιστορίας τους και των θεραπειών τους!
~~~
Σάββατο 13 Γενάρη στις 11:00'
Θα παρακολουθήσουμε την διαδικτυακή συζήτηση ανάμεσα στην
Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία και τον Luca Negrogno.
O Luca Negrogno είναι κοινωνιολόγος και ακτιβιστής στον τομέα της ψυχικής υγείας. Ασχολείται
με την έρευνα πάνω στις υπηρεσίες και τις πολιτικές ψυχικής υγείας
υιοθετώντας μια κριτική ματιά απέναντι στο σύγχρονο
ψυχιατρικό σύστημα.
Η ανάλυση του στρέφεται στην παρακαταθήκη αλλά και τα όρια
των κινηματικών και θεσμικών προσπαθειών για τη δημιουργία ενός
εναλλακτικού δικτύου υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην Ιταλία, όπως το
παράδειγμα της ομάδας του Franco Basaglia στην Τεργέστη.
Ο Φράνκο Μπαζάλια, o οποίος στη δεκαετία του ’60 και του ’70 αντέτεινε
στο κυρίαρχο ψυχιατρικό μοντέλο και τη βασική του δημιουργία, το άσυλο,
τη θεωρία και την πρακτική της αποσάθρωσης του ασύλου και της
αποδόμησης της κλασικής ψυχιατρικής μας εισάγει σε έναν προβληματισμό,
όπου ο αποκλεισμός του ψυχικά ασθενούς-τόσο από την πραγματικότητα όσο
και από την κοινωνία- μπορεί να διερευνηθεί μόνο στη βάση μιας συνολικής
θεώρησης της ανθρώπινης ύπαρξης.
Υπ’ αυτό το πρίσμα επιχειρείται η
ανθρωπολογική μελέτη του φαινομένου του αποκλεισμού, η κλινική του
ανάλυση και η εξέταση των κοινωνιολογικών του διαστάσεων.
Προσδιορίζονται οι παράγοντες, οι μηχανισμοί και οι δυνάμεις που
διαμορφώνουν τους όρους εμφάνισής του και αναλύονται οι προϋποθέσεις
αναίρεσής του. O ρόλος και η ευθύνη του ανθρώπου, της κοινωνίας, της
επιστήμης εγγράφεται σε σχέση με την ίδια την ανθρώπινη ελευθερία και
αξιοπρέπεια.
Και όπως μας δίδασκε ο Φράνκο Μπασάλια:
"… Από τη στιγμή που ο άρρωστος περνά
μέσα στα τείχη του ασύλου, μπαίνει σε μια διάσταση συναισθηματικού κενού
[…] δηλαδή εισάγεται σε έναν χώρο που ενώ αρχικά τον παραπλανεί ότι θα τον
μετατρέψει σε ακίνδυνο και να τον θεραπεύσει παραδόξως στη πράξηθα συμβάλει στον ολοκληρωτικό εκμηδενισμό της υποκειμενικότητάς του και
στην αντικειμενοποίηση της ύπαρξής του. Εάν η ψυχική νόσος θεωρείται
απώλεια της υποκειμενικότητας και της ελευθερίας, στο άσυλο ο άρρωστος δεν
θα βρει τίποτε περισσότερο από έναν χώρο όπου θα χαθεί ολοκληρωτικά, θα
γίνει αντικείμενο της αρρώστιας του και θα εγκλωβιστεί στον ρυθμό που
ορίζει το ίδρυμα. Η έλλειψη οποιουδήποτε προγράμματος ή μελλοντικής
προοπτικής, η οργάνωση της καθημερινότητας σύμφωνα με τους χρόνους και
τους κανόνες που ορίζει το ίδρυμα, δεν αφήνουν περιθώριο για το άτομο
και τις ξεχωριστές ανάγκες του. Αυτό είναι το ιδρυματικό πλαίσιο όπου
διαμορφώνεται η ζωή του ασύλου…"
Με αυτά τα λόγια ο Μπαζάλια καταγγέλλει
την αθλιότητα και τη βία των ασύλων και παρ' όλη τη δυνατότητα να έχει
μια λαμπρή καριέρα ως καθηγητής πανεπιστημίου, θα την εγκαταλείψει για
να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον αντιθεσμικό αγώνα κατά του
ψυχιατρείου. Θα ξεκινήσει τη δράση του αρχικά στη Γκορίτσια αλλά στη
συνέχεια στην Τεργέστη θα θέσει τις βάσεις για την ψυχιατρική
μεταρρύθμιση και αποϊδρυματοποίηση σε όλη την Ιταλία. Μετά από τριάντα
χρόνια δουλειάς στην Τεργέστη μία πόλη 250.000 περίπου κατοίκων
δημιουργήθηκαν 4
κέντρα ψυχικής υγείας ανοιχτά σε εικοσιτετράωρη βάση, ένα κέντρο
ημέρας και ένα ψυχιατρικό, ανοικτό τμήμα στο γενικό νοσοκομείο. Η απάντηση
στα ψυχιατρικά αιτήματα δίνεται αποκλειστικά και μόνο σε κοινοτικό
επίπεδο.
Στην ουσία το κίνημα του Μπαζάλια αποτέλεσε το καλό παράδειγμα μιας σωστής Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης – Ψυχιατρικής Επανάστασης.
"Μαζί επιχειρούμε να ανοίξουμε το διάλογο για τις
προβληματικές και τις προοπτικές για μια "άλλη ψυχική υγεία", να
ανταλλάξουμε εμπειρία και γνώσεις, να ανοίξουμε το βλέμμα και να
μειώσουμε την απόσταση ανάμεσα σε εμάς και σε αυτό που μοιάζει,
δεν είναι όμως ίσως και τόσο μακριά μας. Στη συζήτηση θα θέλαμε να θίξουμε τις προβληματικές και τις
προοπτικές του συστήματος ψυχικής υγείας στην Ελλάδα και στην Ιταλία.
Θα υπάρχει μετάφραση από τα ιταλικά στα ελληνικά και η δυνατότητα να απευθύνετε ανοιχτές ερωτήσεις."
Έχω θέμα με κατσαρίδες στο σπίτι. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Έριξα
φάρμακο μία-δυο φορές, μετά έριξα διπλό φάρμακο, μετά έριξα το δυνατό
φάρμακο, αυτό με το σήμα των πειρατών. Κατέληξα με κρίση δύσπνοιας και
προβληματικό ύπνο. Αποτέλεσμα μηδέν. Μετά έγινα μανιακός με την
καθαριότητα, καθάρισα με βουρτσάκι όλα τα πλακάκια και ασβέστωσα τους
τοίχους. Φαίνεται ότι οι κατσαρίδες γουστάρουν την καλή ζωή, γιατί μόλις
καθάρισα, άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Αίσχος. Αν δεν ήταν
παρεμβατικές στην καθημερινότητα μου, δεν θα με πείραζε τόσο πολύ.
Γενικά είμαι ανεκτικός και αγαπώ τα ζώα. Αλλά όχι, ρε φίλε. Το βασικό
πρόβλημα μ’ αυτές τις καριόλες, είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο
περισσότερο ξεθαρρεύουν. Πριν λίγο μία περπατούσε πάνω στην οθόνη του
κομπιούτερ. Ή το άλλο με τον καφέ... Στην αρχή δεν τις έπιανα να πίνουν
καφέ και τώρα πρέπει να βάζω καπάκι στο φλυτζάνι μου.
Είμαι βαθιά προβληματισμένος. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι να αλλάξω σπίτι.
Δύσκολο γιατί δεν έχω λεφτά για νοίκι, στο πατρικό μου μένω από τη μέρα
που γεννήθηκα. Πήρα τηλέφωνο ένα χλίμπα, που λέει ότι είναι ο
απεντομωτής της γειτονιάς. Ήρθε, ψέκασε με ένα παπάρι στις γωνίες, μου
πήρε ένα πενηντάρικο και χαιρέτησε.
Στην αρχή δεν το πίστευα. Κατσαρίδες πουθενά. Ένιωθα υπέροχα. Το σπίτι
ήταν καθαρό για 2 μέρες, 3 μέρες... Βρώμαγε βέβαια απ’ το φάρμακο αλλά
αυτό είναι λεπτομέρεια... 4 μέρες, 5 μέρες, νιώθω υπέροχα. Σταδιακά
υποχώρησε η μυρωδιά και σκέφτηκα, ωραία, πάει κι αυτό. Αίσχος. Το όνειρο μου κράτησε μόνο για μια βδομάδα. Είναι εφτάψυχες ρε φίλε...
Τώρα που είπα... Νιάου. Μήπως να πάρω μια γάτα; Λένε ότι οι γάτες τρώνε
κατσαρίδες. Ναι, θα πάρω μια γάτα και θα την αφήσω νηστική μέχρι να
φάει τις κατσαρίδες. Χι, χι, χι, καλό. Θα τη φωνάζω κίλερ. Στ’
αλήθεια δεν είναι κακή ιδέα αν σκεφτείς ότι έχω δοκιμάσει τα πάντα.
Προσπαθώ να μη γίνομαι συναισθηματικός. Η ζωή είναι σκληρή και έχει
δυσκολίες. Πρέπει να είμαστε δυνατοί. Αυτό έλεγα πάντα στη γυναίκα μου,
αλλά η καριόλα ήταν πέρα βρέχει. Μου ‘χε φάει τη ζωή. Το αδιανόητο ρε
φίλε είναι ότι μόλις βρήκα τη δύναμη να απαλλαγώ απ’ την πάρτη της,
γέμισε το σπίτι κατσαρίδες...
εγώ
αυτές. Μα πιο πολύ φοβήθηκα την πιο μεγάλη ανάμεσά τους που είναι κι η
πιο μικρή συνάμα. 
.png)
